Από το Α στο Β

 Από το Α στο Β
Πριν από κανένα χρόνο περίπου ένα τεχνικό συνεργείο του Δήμου, αποφάσισε ότι πρέπει να αλλάξει
μία βάνα διαφυγής στο δίκτυο ύδρευσης. Στο χωριό, απ’ όσο ξέρω, υπάρχουν τρεις τέτοιες βάνες οι οποίες έχουν ως σκοπό, όταν μετά από βλάβες, εισέρχονται χώματα στο δίκτυο, να τις ανοίγουν για λίγο για να καθαρίζει. Μία από αυτές υπάρχει στη γωνία απέναντι από το σπίτι μου. Την άλλαξαν λοιπόν τη βάνα, αν και στην περίπτωσή της, σπανίως επιτελεί το λόγο της ύπαρξής της.
Ο παππούς που έμενε εκεί δίπλα, τόλμησε παλαιότερα να ζητήσει από τον εντεταλμένο υπάλληλο να ανοίξει λίγο τη βάνα, για να λάβει τη θρασύτατη απάντηση: «θα την ανοίγω όποτε θέλω εγώ». Είναι αλήθεια ότι ο συγχωρεμένος ήταν πολύ επίμονος όταν ζητούσε κάτι, από την άλλη όμως, η απάντηση που δόθηκε, από μόνη της, φανερώνει ένα υπάλληλο που δεν έχει επίγνωση των ευθυνών που απορρέουν από τη θέση την οποία κατέχει. Επειδή το δίκτυο αυτό, κάνει μια βύθιση στη γωνία, πριν ξαναπάρει την ανηφόρα και κρατάει το χώμα, όταν συμβαίνει αυτό, τα άσπρα ρούχα για παράδειγμα, μετά την πλύση, παίρνουν ένα κεραμιδί χρώμα και η πλύση πρέπει να επαναληφθεί. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει ένα πρωτόκολλο, το οποίο να ορίζει ότι μετά από κάθε βλάβη στο δίκτυο ύδρευσης, θα πρέπει να ανοίγονται για συγκεκριμένο χρόνο οι βάνες διαφυγής. Δεν θα πρέπει να παρακαλάμε για τα αυτονόητα.
Ξεφύγαμε όμως από το θέμα. Έβαλαν λοιπόν τη βάνα. Γύρω από αυτήν τοποθέτησαν τρεις τέσσερις μπετόβεργες και έπλεξαν μια κόκκινη κορδέλα, για να μην πέσει κανένας μέσα. Πέρασε όμως κανένα δίμηνο και από τότε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Έβαλα λοιπόν …μέσον, πήρα τηλέφωνο το Μιχάλη τον Καλαβρή ο οποίος, προς τιμήν του, μεσολάβησε και ήρθε ένα άλλο συνεργείο το οποίο πήγε τη δουλειά από το Α στο Β. Έβαλαν τσιμέντο γύρω γύρω και τοποθέτησαν εκ νέου τις μπετόβεργες  και την κόκκινη ταινία. Έκτοτε έχουν περάσει πάνω από τρεις τέσσερις μήνες. Η κόκκινη ταινία ξέφτισε, σάπισε και …εξανεμίστηκε. Απέμειναν οι μπετόβεργες να στέκουν σαν παλούκια.
Τι μπορεί να συμβεί; Να βρεθούν δύο αυτοκίνητα φάτσα σ’ αυτό το σημείο, να ξακρίσει αυτός που κατεβαίνει και, επειδή ο δρόμος είναι στενός, να βουτήξει μέσα στη λακούβα. Αποτέλεσμα: λάστιχο οφ μπορεί και ζάντα. Τότε θα επιστρατεύσει όλα τα όμορφα λόγια από τα …πατερικά κείμενα για αρχή και σε δεύτερο χρόνο, θα απευθυνθεί στο Δήμο και θα απαιτήσει αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστη το αυτοκίνητό του.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να είναι πολύ κακόπιστος κάποιος  για να πιστεύει ότι υπάρχει δήμαρχος που δεν θέλει το καλό του τόπου του. Δε φτάνει όμως πάντοτε η καλή διάθεση. Δεν αρκεί. Χρειάζεται οργάνωση. Χρειάζεται ο Δήμος να τρέχει από μόνος του. Χρειάζεται οι υπηρεσίες να πηγαίνουν από το Α στο Β και οι υπεύθυνοι να εποπτεύουν την εξέλιξη και την περάτωση των εργασιών.  Οπωσδήποτε, σε κάποιες περιπτώσεις, ο Δήμος μας χωλαίνει σ’ αυτό τον τομέα. Κάποιοι πρέπει να μάθουν από την αρχή την ΑΒ.
Όταν για όλα τα πράγματα, όλοι, αντί να απευθυνθούν στις αρμόδιες υπηρεσίες και να λυθεί το πρόβλημά τους, απευθύνονται στο δήμαρχο ο οποίος έχει …πέντε κινητά που χτυπάνε όλη μέρα, τότε οπωσδήποτε κάτι δεν πάει καλά.
Δεν τα γράφω όλα αυτά γιατί έτσι μου ήρθε. Θα ήταν άλλωστε δείγμα μεγάλης ματαιοδοξίας, να πιστεύω ότι θα προσέξει κανείς κάτι, επειδή συμβαίνει να είναι ο καυγάς μου. Τα γράφω γιατί πιστεύω σ’ έναν πιο ιδανικό κόσμο, έστω κι αν αυτός ο κόσμος μόνο στη χώρα της ουτοπίας υπάρχει.

Σ.Π.Παπασηφάκης