Ο ...πιτσιρίκος

 

Ο ...πιτσιρίκος

Η σωματοδομή του ήταν τέτοια που έδερνε με μεγάλη ευκολία όλους τους συμμαθητές του, όσους δηλαδή πήγαιναν στην τετάρτη τάξη, αλλά και μερικούς από την πέμπτη ή και την έκτη ακόμη που ήταν μαλθακοί ή αργούσαν ν' αναπτυχθούν. Οι συμμαθητές του που τον ήξεραν απέφευγαν τις επαφές μαζί του, εκείνοι που δεν τον ήξεραν απλά τον μάθαιναν αφού έτρωγε πρώτα η πλάτη τους χώμα.
Κάθε τόσο οι εφημερεύοντες δάσκαλοι τον έσερναν κυριολεκτικά στο γραφείο, όπου η διευθύντρια του τράβαγε λίγο τη φαβορίτα για να ...ισιώσει.  Αυτός σηκωνόταν στις μύτες των ποδιών για να μειώσει τον πόνο κι έστριβε λίγο το κεφάλι προς την άλλη μεριά. Ύστερα υποσχόταν, ψευδώς, πως δεν θα ξαναμπλέξει σε φασαρίες μέχρι την επόμενη φορά που θα επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό.
Ο Γιάννης λοιπόν, γιατί έτσι τον έλεγαν, ήταν υπό συνεχή επιτήρηση. Πλήρωνε για όλα εκείνα που έκανε, ακόμα και για εκείνα που δεν έκανε, όταν δεν εύρισκαν πρόχειρο φταίχτη.
Στις περισσότερες διαμάχες έβγαινε κερδισμένος, μα ήτανε και κάποιες στις οποίες δεν προσμετρούσε καλά ως φαίνεται τον αντίπαλο ή δεν ήτανε στη μέρα του και τις έτρωγε κανονικά. Πάντα όμως, μα πάντα προλάβαινε να δώσει και μερικές. Τότε έκλαιγε λιγάκι αλλά του πέρναγε γρήγορα.
Ένα διάλειμμα λοιπόν που ήμουν εφημερεύων ήρθε και με βρήκε ελαφρώς κλαμένος.

-Τι έγινε βρε Γιάννη, τον ρώτησα.
-Κύριε, μου είπε, αφού πρώτα σκούπισε τη μύτη του, ο Κώστας ο ...... από την τάξη σας με βάρεσε.
Τα περισσότερα παιδιά στο σχολείο με σέβονταν και με υπολόγιζαν γιατί έπαιζα μαζί τους, γιατί τους έκανα αστεία, αλλά και γιατί έπαιρνα πάντα την έκτη και αργά ή γρήγορα θα έπεφταν στα χέρια μου.
-Γιατί σε χτύπησε βρε Γιάννη, τον ρώτησα.
-Έτσι κύριε, χωρίς να του κάνω τίποτα.
-Στα καλά καθούμενα;
-Στα καλά καθούμενα.
-Και πού σε χτύπησε;
-Να εδώ. Και δείχνει την κοιλιά του.
-Στην κοιλιά; Διευκρινίζω.
-Ναι, στην κοιλιά, μου λέει.
-Στην κοιλιά ...ανεβαίνοντας ή ...στην κοιλιά κατά κάτω.. Και δείχνω προς το επίμαχο σημείο, γιατί η όρεξη για χωρατά δεν μου έλειψε ποτέ.
-Κατά κάτω, μου λέει...
-Που ρε, στον...πιτσιρίκο, του λέω γελώντας...
-Ναιαιαι! στον πιτσιρίκοοο μου λέει, και φεύγει κλαίγοντας...
 
Σ.Π.Παπασηφάκης