Διεκδικώντας το αυτονόητο
Ο Κοσμάς Πολίτης έλεγε στο
Λεμονοδάσος, ότι ο Θεός είναι ένας μεγάλος τσοπάνης που έχει χιλιάδες πρόβατα
κι όσο κι αν το προσπαθεί, δε μπορεί να γνωρίζει και να αντιμετωπίζει τα
προβλήματα του καθενός.
Το ίδιο γίνεται και με το κράτος. Η κεντρική διοίκηση δε μπορεί να γνωρίζει τι γίνεται σε ένα συνοικισμό σαν αυτό της Μακρυμάλλης ας πούμε. Γι αυτό το λόγο έχουμε τους Δήμους. Για να ενημερώνονται και να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα εκ του σύνεγγυς. Οι πολίτες πάλι, επειδή υπάρχουν κάποια που χρονίζουν ή που δεν αντιμετωπίζονται από τους Δήμους, συνασπίζονται σε ομάδες, σε συλλόγους για να ξύσουν αν χρειαστεί από μόνοι τους τη πλάτη τους.
Τι συμπέρασμα όμως βγαίνει τελικά από όλα αυτά. Ότι όλοι πολλές φορές γίνονται μικροί Θεοί και ουδόλως ασχολούνται με τα προβλήματα των προβάτων. Κάθε ένας από αυτούς έχει μία θεωρία την οποία σου πασάρει ελπίζοντας ότι θα μασήσεις ή ότι έτσι κάνει το καθήκον του. Το εξοργιστικό στην υπόθεση είναι ότι έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να παρακαλάμε για το αυτονόητο. Να μην αντιλαμβάνονται το αυτονόητο ή να μας περνάνε για ηλίθιους αφού επιμένουν να μασάνε την ίδια τσίχλα.
Εξηγούμαι. Πριν από καιρό επικοινώνησα με το Δήμο και τους παρακάλεσα να καθαρίσουν το αυλάκι του συνοικισμού στο τμήμα κάτω από την εκκλησία, γιατί έχει γεμίσει από φερτά υλικά καθιστώντας αδύνατη την απορροή των υδάτων. Τα νερά που έρχονταν από πάνω πηδούσαν στα χωράφια μετατρέποντας τα σπίτια σε λίμνες. Τώρα τελευταία ήρθε ένα συνεργείο του Δήμου κι έκοψε τα χόρτα, ένα μέρος των οποίων έπεσε μέσα στο ήδη επιβαρυμένο αυλάκι. Την ίδια ώρα, επί τρία συναπτά έτη, παρακαλάω το Σύλλογο να βάλει δύο άτομα να καθαρίσουν το αυλάκι. Κάθε φορά, μα κάθε φορά μου αναπτύσσουν μία θεωρία η οποία λέει ότι αυτό δεν είναι αρμοδιότητα δική τους, ότι έχουν ενημερώσει επί τούτου το Δήμο και ότι το αυλάκι είναι ρηχό. Τώρα πώς γίνεται, με την ποσότητα του νερού που βλέπετε να ρέει στο αυλάκι στην κάτω φωτο, να γεμίζει και να χύνεται όλο έξω μόνο εκείνοι το καταλαβαίνουν. Πριν από λίγες μέρες πήγε ο γείτονάς μου, περασμένα τα ογδόντα και το άνοιξε λίγο, τη Μεγάλη Πέμπτη πήγα εγώ, τη Μεγάλη Παρασκευή ο γείτονας πάλι, έφερε ένα εργάτη, ένα κανονικό εργάτη, ο οποίος σε μία μέρα, καθάρισε το αυλάκι στο τμήμα αυτό. Ρίξτε μια ματιά στις φωτο. Το αποτέλεσμα μιλά από μόνο του. Δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι πλέον πρέπει να κάνουμε αγώνα για να διεκδικούμε το αυτονόητο. Σε όλη την πυραμίδα. Από πάνω μέχρι κάτω.
Με τους εργάτες του Δήμου, συγχωρήστε με που το λέω, μα αυτή είναι η αλήθεια, συμβαίνουν τρία πράγματα: ή δεν τους εξηγείται με σαφήνεια τι πρέπει να κάνουν ή δεν υπάρχει επιβλέπων ο οποίος να διασφαλίζει ότι κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν ή τέλος ότι είναι light! Αυτό αποδεικνύουν τα γεγονότα. Δε μπορεί ένας εργάτης, από μόνος του, να φέρνει σε πέρας μια εργασία που αδυνατούν να τη φέρουν ολόκληρα συνεργεία.
Θα μου πείτε, γιατί επιμένεις τόσο σε αυτό το θέμα; Επιμένω γιατί, όταν πρωτοήρθα δάσκαλος στο χωριό, έμενα σε ένα υπόγειο που βρίσκεται δίπλα και ένα πρωί που σηκώθηκα το νερό ήταν τριάντα πόντους μέσα στο σπίτι με ότι συνεπάγεται αυτό.
Ως αναφορά το Δ.Σ. του Συλλόγου είναι γνωστό ότι τα μέλη έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Πέραν όμως από αυτό, μήπως θα ήταν σκόπιμο να αναλώνουν περισσότερο, από αυτό τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτουν, στα θέματα που ταλανίζουν το χωριό μας;
Σ.Π.Παπασηφάκης
Το ίδιο γίνεται και με το κράτος. Η κεντρική διοίκηση δε μπορεί να γνωρίζει τι γίνεται σε ένα συνοικισμό σαν αυτό της Μακρυμάλλης ας πούμε. Γι αυτό το λόγο έχουμε τους Δήμους. Για να ενημερώνονται και να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα εκ του σύνεγγυς. Οι πολίτες πάλι, επειδή υπάρχουν κάποια που χρονίζουν ή που δεν αντιμετωπίζονται από τους Δήμους, συνασπίζονται σε ομάδες, σε συλλόγους για να ξύσουν αν χρειαστεί από μόνοι τους τη πλάτη τους.
Τι συμπέρασμα όμως βγαίνει τελικά από όλα αυτά. Ότι όλοι πολλές φορές γίνονται μικροί Θεοί και ουδόλως ασχολούνται με τα προβλήματα των προβάτων. Κάθε ένας από αυτούς έχει μία θεωρία την οποία σου πασάρει ελπίζοντας ότι θα μασήσεις ή ότι έτσι κάνει το καθήκον του. Το εξοργιστικό στην υπόθεση είναι ότι έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να παρακαλάμε για το αυτονόητο. Να μην αντιλαμβάνονται το αυτονόητο ή να μας περνάνε για ηλίθιους αφού επιμένουν να μασάνε την ίδια τσίχλα.
Εξηγούμαι. Πριν από καιρό επικοινώνησα με το Δήμο και τους παρακάλεσα να καθαρίσουν το αυλάκι του συνοικισμού στο τμήμα κάτω από την εκκλησία, γιατί έχει γεμίσει από φερτά υλικά καθιστώντας αδύνατη την απορροή των υδάτων. Τα νερά που έρχονταν από πάνω πηδούσαν στα χωράφια μετατρέποντας τα σπίτια σε λίμνες. Τώρα τελευταία ήρθε ένα συνεργείο του Δήμου κι έκοψε τα χόρτα, ένα μέρος των οποίων έπεσε μέσα στο ήδη επιβαρυμένο αυλάκι. Την ίδια ώρα, επί τρία συναπτά έτη, παρακαλάω το Σύλλογο να βάλει δύο άτομα να καθαρίσουν το αυλάκι. Κάθε φορά, μα κάθε φορά μου αναπτύσσουν μία θεωρία η οποία λέει ότι αυτό δεν είναι αρμοδιότητα δική τους, ότι έχουν ενημερώσει επί τούτου το Δήμο και ότι το αυλάκι είναι ρηχό. Τώρα πώς γίνεται, με την ποσότητα του νερού που βλέπετε να ρέει στο αυλάκι στην κάτω φωτο, να γεμίζει και να χύνεται όλο έξω μόνο εκείνοι το καταλαβαίνουν. Πριν από λίγες μέρες πήγε ο γείτονάς μου, περασμένα τα ογδόντα και το άνοιξε λίγο, τη Μεγάλη Πέμπτη πήγα εγώ, τη Μεγάλη Παρασκευή ο γείτονας πάλι, έφερε ένα εργάτη, ένα κανονικό εργάτη, ο οποίος σε μία μέρα, καθάρισε το αυλάκι στο τμήμα αυτό. Ρίξτε μια ματιά στις φωτο. Το αποτέλεσμα μιλά από μόνο του. Δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι πλέον πρέπει να κάνουμε αγώνα για να διεκδικούμε το αυτονόητο. Σε όλη την πυραμίδα. Από πάνω μέχρι κάτω.
Με τους εργάτες του Δήμου, συγχωρήστε με που το λέω, μα αυτή είναι η αλήθεια, συμβαίνουν τρία πράγματα: ή δεν τους εξηγείται με σαφήνεια τι πρέπει να κάνουν ή δεν υπάρχει επιβλέπων ο οποίος να διασφαλίζει ότι κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν ή τέλος ότι είναι light! Αυτό αποδεικνύουν τα γεγονότα. Δε μπορεί ένας εργάτης, από μόνος του, να φέρνει σε πέρας μια εργασία που αδυνατούν να τη φέρουν ολόκληρα συνεργεία.
Θα μου πείτε, γιατί επιμένεις τόσο σε αυτό το θέμα; Επιμένω γιατί, όταν πρωτοήρθα δάσκαλος στο χωριό, έμενα σε ένα υπόγειο που βρίσκεται δίπλα και ένα πρωί που σηκώθηκα το νερό ήταν τριάντα πόντους μέσα στο σπίτι με ότι συνεπάγεται αυτό.
Ως αναφορά το Δ.Σ. του Συλλόγου είναι γνωστό ότι τα μέλη έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Πέραν όμως από αυτό, μήπως θα ήταν σκόπιμο να αναλώνουν περισσότερο, από αυτό τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτουν, στα θέματα που ταλανίζουν το χωριό μας;
Σ.Π.Παπασηφάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου