"Ελεύθερη" τηλεόραση

 

"Ελεύθερη" τηλεόραση

Είναι μία πρωινή εκπομπή. Την παρουσιάζει η κυρία Τατιάνα Στεφανίδου. Στον Alpha. Δεν την παρακολουθώ. Μερικές φορές την βάζει η γυναίκα μου όταν κρίνει ως ενδιαφέρον κάποιο από τα θέματα που παρουσιάζει.

Πολλούς δημοσιογράφους τους έχω a priori εντάξει σε μία μαύρη λίστα. Η λίστα αυτή συντάχθηκε ως επί το πλείστον πριν από το δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Με ενόχλησε, όπως και πολλούς άλλους, η απροκάλυπτη έως αισχρή στάση τους και η πέραν πάσης δημοσιογραφικής δεοντολογίας σύνταξή τους σε ένα μπλοκ, το οποίο είχε ως αυτοσκοπό να ωθήσει, να χειραγωγήσει, να ποδηγετήσει τους έλληνες σε μία συγκεκριμένη στάση. Προϊόντος του χρόνου προστέθηκαν σ' αυτή τη λίστα και άλλοι οι οποίοι ήταν κάθετοι στις απόψεις τους, ορμώμενοι κυρίως από τις στενές πολιτικές πεποιθήσεις τους, ένθεν κακείθεν ή από τη θέση του μέσου στο οποίο δούλευαν το οποίο και υπερασπίζονταν σθεναρά.

Το θέμα που διαπραγματευόταν η Τατιάνα εκείνη την ημέρα, ήταν ο αδόκητος θάνατος εργατών από ηλεκτροπληξία  στη ΔΕΗ στην Εύβοια. Είχε καλέσει κάποιον εκπρόσωπο των εργαζομένων. Όλα πήγαιναν καλά έως τη στιγμή που ο καλεσμένος άρχισε να θέτει την χείρα επί τον τύπον των ήλων. Άρχισε να λέει ότι σήμερα οι εργαζόμενοι δεν είναι εκπαιδευμένοι επαρκώς αφού δεν έχουν περάσει από τη σχολή της ΔΕΗ που δεν υφίσταται πλέον. Αυτομάτως δούλεψαν τα αντανακλαστικά της παρουσιάστριας η οποία διέκοψε, αγενώς κατ' εμέ, τον καλεσμένο της, γιατί είχε λέει και άλλα θέματα να παίξει.

Οι σημερινοί δημοσιογράφοι σέβονται πολύ περισσότερο τα αφεντικά για τα οποία δουλεύουν και τις απόψεις που αυτά πρεσβεύουν, παρά αυτό καθ' αυτό το επάγγελμά τους. Και όταν το κάνουν αυτοί που βρίσκονται στην κατώτερη κλίμακα και αμείβονται με πενταροδεκάρες, μπορεί και να το δικαιολογήσω έως ένα σημείο, αφού κυριολεκτικά παίζεται το ψωμί τους, αλλά όταν το κάνουν παλιοσειρές οι οποίοι τα έχουν πιάσει τη χρυσή εποχή των media και θα πρέπει να έχουν εξασφαλίσει ακόμη και τα δισέγγονά τους, ε αυτό δεν το καταλαβαίνω.

Την εποχή που καιγόταν το δάσος στην περιοχή μας, με πήραν τηλέφωνο δυο τρεις φορές από το κρατικό ραδιόφωνο, από κάπου βρήκαν το κινητό μου, να με ρωτήσουν τα νέα για τη φωτιά. Και εκεί με ενόχλησε σφόδρα το γεγονός, ότι σφύριζαν κλέφτικα, έσπρωχναν τεχνηέντως αλλού την κουβέντα ή με έκοβαν απλώς, όταν δεν τους άρεσαν αυτά που έλεγα. Ακόμη και σε στενότερο κύκλο, υπήρξαν φίλοι μου οι οποίοι μετά από μία συνέντευξη που έπαιξε ο Ant1, συνέντευξη που είχα δώσει σε ευβοϊκό blog στο internet, δέχτηκαν τηλεφωνικές διαμαρτυρίες του τύπου: "τι είναι αυτά που λέει ο Παπασηφάκης";

Σαν να βρισκόμαστε στην μεταπολεμική εποχή, που υπήρχε λογοκρισία, όπου πήγαιναν τα  μπουλούκια στα χωριά να ανεβάσουνε στα καφενεία παραστάσεις και έπρεπε πρώτα να διαβάσει το κείμενο και να δώσει έγκριση ότι πληροί τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, ο κάθε αγράμματος χωροφύλακας. Έτσι έμαθε όλη η επαρχία τον Τάσο και τη Γκόλφω.

Οι κυβερνώντες μικροί και μεγάλοι ενοχλούνται όταν γράφουνε γι' αυτούς ή όταν απλά δεν συμφωνούνε μαζί τους. Ο Ερντογάν έχει γεμίσει τις φυλακές με αντιφρονούντες, ο πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης ψεκάζει τους δημοσιογράφους, όταν δεν του αρέσουν οι ερωτήσεις που κάνουν, ο Μαγιακόφσκι, ο βάρδος της οκτωβριανής επανάστασης, αυτοκτόνησε λέγοντας: "επιτέλους θα τους κάνω το χατίρι", αναφερόμενος στους συντρόφους του οι οποίοι τον επέκριναν γιατί δεν υμνολογούσε όσο θα ήθελαν την επανάσταση, ο Ζαχάρωφ πήρε βραβείο Νόμπελ και στη χώρα του εξοβελίστηκε στο χωριό Γκόρκι, για να μη "μολύνει"  πολλούς με τις ιδέες του. Ο Ουάιλντ νομίζω, ο αγαπημένος μου, έλεγε ότι κάποιες φορές ένα καλοξυσμένο μολύβι, μπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσματα από μία πέτρα του δρόμου.....

Σ.Π.Παπασηφάκης