Ξύλευση του συνοικισμού

 Προς τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Μακρυμάλλης

 

Ενθρόνιση

Ο Δεσπότης
Όταν ανέβηκε
Στο χρυσό θρόνο
Κρατώντας στο χέρι
Τη χρυσή του ράβδο
θυμήθηκε το γαϊδούρι
Του Χριστού
Και το ξύλινο αποκούμπι του
Δεν ντράπηκε καθόλου
Γι αυτό και δεν αισθάνθηκε
Την ανάγκη να κατέβει
Απ’ το θρόνο.

 

Αργύρης Μαρνέρος

 

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε στο συνοικισμό, η απόφασή σας να διακόψετε μέσω δικηγόρου, το κόψιμο  δέντρων από κατοίκους της Μακρυμάλλης για ξύλευση.  Εγώ εμφορούμενος από μία αριστερίστικη αντίληψη, πιστεύω ότι όλα αυτά ανήκουν στο λαό ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ανήκουν. Εσείς από τη μεριά σας θελήσατε να μας επιδείξετε  ποιος είναι ο ηγούμενος ή ο «ηγούμενος» εδώ πέρα.

Ο Σύλλογός μας και πέρυσι και φέτος συγκέντρωσε τις αιτήσεις των κατοίκων, έφτιαξε μία κατάσταση, την παρέδωσε στο Δασαρχείο κι αυτό με τη σειρά του έδειξε σε κάθε ένα από τους αιτούντες τα δέντρα που θα έπρεπε να κόψει από τα καμένα. Ο υπογράφων εδώ και μία δεκαετία καίει pellet, άρα δεν έχει υποπέσει στην ανάγκη σας και δεν κινείται από ίδιον συμφέρον.

Λοιπόν, μπορώ να σας πω τι περιείχε αυτή η κατάσταση, γιατί εγώ την έγραψα. Στην αρχή είχε κάποιες μονογονεϊκές οικογένειες, στις οποίες ο σύζυγος ή μετοίκησε στας αιωνίους μονάς ή εγκατέλειψε τις νόμιμες αγκάλες και έπεσε σε άλλες τινές, αφήνοντας τη σύζυγο με δύο ή τρία παιδιά να τσιτσιρίζει. Μετά, Δέσποτά μου, σειρά είχαν αυτοί που παίρνουν τη δυσθεώρητη σύνταξη του ΟΓΑ και ακολουθούν άλλοι συνταξιούχοι ή μισθοσυντήρητοι γιατί εδώ είναι η Μακρυμάλλη, δεν είναι το Ψυχικό ή καμία Φιλοθέη και αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζετε. Το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό. Οι προηγούμενοι από σας έχτισαν αυτό το Πύργο της Βαβέλ, σα να ήθελαν μ’ έφοδο τον ουρανό να κυριεύσουν, έχετε έξοδα για να συντηρήσετε όλο αυτό το κατασκεύασμα, το καταλαβαίνω, αλλά και οι απλοί άνθρωποι πρέπει να επιβιώσουν.

Όταν είχα πρωτοέρθει στο συνοικισμό μου έλεγαν ότι παλαιά, οι γυναίκες κυρίως, πήγαιναν εργάτριες στη Μονή και μάζευαν τις μοναστηριακές ελιές. Όταν ερχόταν η ώρα να πάρουν σε λάδι, αυτό το γλίσχρο μισθό που τους αναλογούσε, η ηγουμένη τους έλεγε: «Δε θ’ αφήσετε και λίγο λάδι για την Παναγίτσα;»

Αυτής της εποχής ζηλωτής είστε; Αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Εύχομαι μόνον να βρεθεί κάποια κυβέρνηση, η οποία να μη φοβάται το πολιτικό κόστος και να αποδώσει στο λαό αυτά που πραγματικά του ανήκουν.

Σ.Π.Παπασηφάκης[i]

---

[i] Το κείμενο είναι ενυπόγραφο και όχι «ένας κάτοικος της Μακρυμάλλης»,  όπως εκείνος που έσκιζε τα ιμάτιά του στα ΜΜΕ πέρυσι, γιατί οι κάτοικοι του συνοικισμού έκοβαν ασύστολα τα δέντρα. (Εκεί που με πρωτοβουλία του Συλλόγου έγινε αναδάσωση)