Αφήγηση παραμυθιών Ή Πώς να ερωτευθείτε μία γοργόνα

¨Η βασιλοπούλα η βατραχίνα"
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΨΑΧΝΩΝ



Πώς ξεκίνησα να λέω παραμύθια. Πολλές είναι οι φορές που καλούμαι να απαντήσω σ’ αυτό το ερώτημα. Να δικαιολογήσω πως στέκομαι μπροστά στα παιδιά και μιλάω για ήρωες, για βασιλόπουλα, για μεγάλες αγάπες και μεγάλα μίση. Κι η απάντηση είναι απλή. Τυχαία. Όπως όλοι οι πατεράδες, έτσι κι εγώ, έλεγα στην ανηψιά και κόρη μου σαν ήταν μικρή καθημερινά παραμύθια, μέχρι να αποκοιμηθεί.
Κι όλο μου  ζητούσε να ξαναπώ για πολλοστή φορά τα ίδια παραμύθια. Κι οι ήρωές μου ποτέ δεν κουράζονταν να επαναλαμβάνουν τα ανδραγαθήματά τους, για το χατίρι της πριγκίπισσας της καρδιάς μου. Ύστερα, στο σχολείο μου έκανε πάντα εντύπωση πόσο άρεσαν στα μικρά τα τρία γουρουνάκια όπως παραστατικά τους τα αφηγούμουν. Ακόμη κι οι μαθητές της έκτης, γελούσαν με την καρδιά τους, όταν τους παράσταινα τους πρωτόγονους στο μάθημα της Κ.Π.Αγωγής για να τους εξηγήσω πως δημιουργήθηκαν οι πρώτες κοινότητες ανθρώπων.

Οργανωμένα το έκανα για πρώτη φορά στη Δημοτική Βιβλιοθήκη των Ψαχνών το 2001. Ήμουν υπεύθυνος της Βιβλιοθήκης εκείνο τον καιρό και σκέφτηκα να αφηγηθώ παραμύθι για τα παιδιά του Δήμου. Εκατόν τριάντα παιδιά και πενήντα γονείς μου απέδειξαν με τον πιο τρανό τρόπο ότι το παραμύθι ζει. Δεν κοιμάται στις σελίδες των βιβλίων, αλλά πάντα θα έχει χώρο στη ζωή μας  όσο υπάρχουνε παιδιά. Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Έχω στο ενεργητικό μου πάνω από εβδομήντα αφηγήσεις: από την Ερέτρια έως τον Πάλιουρα κι από τον αγαπημένο μου Σταυρό έως τα Οινόφυτα. Όποτε μου ζητάνε να πω παραμύθι, ντρέπομαι να αρνηθώ. Και κάθε φορά που τελειώνει ένα παραμύθι, χαίρομαι με τη χαρά των παιδιών και ξανασάνω από το αίσιο τέλος.

Κι όταν πω τη μικρή γοργόνα, ρωτάω μετά όποιο κορίτσι βρω στο διάβα μου. «Ποια από τις αδελφές ήθελες να είσαι»; Και χαίρομαι που αγαπάνε την αγάπη μου.  Και κάθε φορά που προετοιμάζομαι να πω το παραμύθι είμαι ερωτευμένος μαζί της, ακούω όλη τη βδομάδα το μουσικό μοτίβο του παραμυθιού, την έχω όλη μέρα μες στα μάτια μου, δεν βλέπω το προηγούμενο βράδυ τηλεόραση, τίποτε να μην περάσει μέσα στον αχνισμένο κόσμο μου, κανένας να μη μου την πάρει.

 Σ.Π.Παπασηφάκης