Χρήσιμοι.... ή αφελείς πιστοί

Χρήσιμοι ή …αφελείς πιστοί

Το μαγαζί ήταν γεμάτο. Θα μιλούσε ο Πιπεριάς. Βουλευτής επί χρόνια στην Εύβοια. Παλιός

εργατοπατέρας, συνδικαλιστής της ΔΕΗ, την εποχή που οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ ήταν κράτος εν κράτει. Κατέβαζαν τους διακόπτες ότι ώρα πίστευαν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους και βύθιζαν ολόκληρες περιοχές στο σκοτάδι. Ήθελαν να συνδιοικούν, ενώ είχαν προσληφθεί για να εργάζονται. Ο ομιλητής δεν μου ήταν λοιπόν συμπαθής, όχι γιατί είχα κάτι μαζί του, απλώς αυτό που έβγαζε ως πολιτικός, ως άνθρωπος προς τα έξω, δεν περνούσε ομαλά μέσα από το πλέγμα των πεποιθήσεών μου. Κι αυτό δεν άλλαξε έως σήμερα.

Κυβέρνηση ήταν η Νέα Δημοκρατία. Είχε λίγα χρόνια που είχε καβαλήσει ο Κωστάκης. Το χωριό εκείνο τον καιρό ήταν πράσινο. Μέχρι και το ογδόντα τοις εκατό έφτανε το ΠΑΣΟΚ στις εθνικές ή στις δημοτικές εκλογές. Είχε καταλάβει το χώρο του κέντρου, αυτόν που είχαν κάποτε οι Φιλελεύθεροι, ύστερα η Ένωση Κέντρου, σήμερα ο Σύριζα και ….αύριο κάποιος άλλος. Ο λαός είναι μία κινούμενη μάζα που ευκόλως άγεται και φέρεται από τους λαοπλάνους πολιτικούς και εσχάτως από τους δημοσιογράφους και τις τηλεπερσόνες[i] της ….«ελεύθερης» τηλεόρασης. Το ακροατήριο αθροιζόταν ως επί το πλείστον από εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ και φίλα προσκείμενους στο κόμμα κατοίκους της Μακρυμάλλης και των γύρω περιοχών

Σε λίγο ο ομιλητής πήρε το λόγο και άρχισε να μιλά, να μιλά μ’ αυτή την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, υψώνοντας κατά καιρούς τη φωνή του ή κάνοντας …ηχηρές παύσεις για να δώσει τον καιρό στο ακροατήριο να χειροκροτήσει ή μάλλον να επικροτήσει. Ανάμεσα στα άλλα είπε σχεδόν επί λέξει τα εξής:

Γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν έχει φτιάξει τον άξονα Βορείου – Νοτίου Ευβοίας;

Γιατί η Νέα Δημοκρατλια δεν έχει φτιάξει το νέο Νοσοκομείο;

Γιατί δεν έχει τελειώσει το δρόμο του Σχηματαρίου; (Σχηματάρι – Χαλκίδα)

Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Το κόμμα στο οποίο φόρτωνε όλη αυτή την αδράνεια είχε δεν είχε δύο χρόνια στην εξουσία. Το δικό του κόμμα ήταν πριν από αυτό πάνω από δέκα χρόνια κυβέρνηση!!!

Αποτέλεσμα. Δε μίλησε κανένας από τους κομματικούς ταγούς που αποτελούσαν το ακροατήριό του. Η κοινή λογική είχε λυγίσει κάτω από το βάρος του κακώς εννοούμενου συμφέροντος και της συνευθύνης.   Θα ήταν ηλίθιο να μιλήσει ένας εργαζόμενος της ΛΑΡΚΟ για παράδειγμα, όταν τον καιρό εκείνο ο μισθός του, ήταν μεγαλύτερος από το μισθό ενός λυκειάρχη που διοικεί έναν ολόκληρο οργανισμό, τριάντα καθηγητές και τρακόσους αρκουδόμαγκες που του ψήνουνε το ψάρι στα χείλη ολοχρονίς.

Η ανοχή είναι συνενοχή. Όταν έρπουμε όμως δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε γιατί μας ποδοπατούν. Γιατί κονταίνει η μνήμη μας; Γιατί ανεχόμαστε αυτούς οι οποίοι τα έκαναν σαλάτα στο παρελθόν να μας υπόσχονται ότι θα τα κάνουν καλύτερα στο μέλλον; Γιατί ανεχόμαστε αυτούς που έκαψαν τη μισή Πελοπόννησο να κουνάνε το δάχτυλο σ’ αυτούς που ευθύνονται για το Μάτι; Γιατί αύριο αυτοί που φέρουν σαφέστατα ευθύνη για το Μάτι, θα κουνάνε το δάχτυλο στους υπεύθυνους της επόμενης τραγωδίας.[ii] Υπάρχει ένα αλισβερίσι ανάμεσα στους κρατούντες και στο λαό. Πενήντα χρόνια τώρα. Του χαϊδεύουνε τ’ αυτιά όποια παρανομία κι αν κάνει κι ύστερα τον αφήνουνε να σκούζει όσο θέλει όταν τα αποτελέσματα της παρανομίας  πέσουν απάνω του. Κι όλα αυτά για το ρημάδι το πολιτικό κόστος.

Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που δεν ανήκω σ’ αυτή την κινούμενη μάζα. Αυτό που πίστευα φοιτητής εξακολουθώ να το πιστεύω και σήμερα. Δεν θ’ αλλάξουμε τον κόσμο αλλάζοντας τις πεποιθήσεις μας. Όταν οι πολλοί συμφωνούν με τη γνώμη μου, αρχίζω να αμφιβάλλω γι αυτήν…

Σ.Π.Παπασηφάκης

---

[i] Τατιάνα, παίξε καλά το ρόλο σου στο ΣΚΑΪ, γιατί θα σε στείλουν όχι στο ALTER, αλλά στο θυγατρικό κανάλι στο ACTION24 να κάνεις το αγροτικό σου!!! (Μπορεί ακόμη να διαφημίζεις μαξιλάρια, αλόη ή τον ορό από τα σαλιγκάρια)

[ii] Ένα μήνα μετά την τραγωδία στο Μάτι, επειδή οι συνθήκες ήταν ύποπτες για φωτιά αστυνομικοί είχαν στηθεί στην είσοδο μικρού πευκόφυτου λιμένα και εμπόδιζαν τα αυτοκίνητα να μπούνε μέσα, γιατί απλά δε θα μπορούσαν να βγουν σε περίπτωση φωτιάς. Μετά την αναστροφή που έκαναν έβριζαν φεύγοντας τους αστυνομικούς. Η στάχτη από το Μάτι δεν είχε καθίσει ακόμη…