Θα είσαι αρνί μέσα στην τάξη

 Θα είσαι αρνί μέσα στην τάξη;

Πριν από δεκαεφτά χρόνια περίπου βάλαμε για πρώτη φορά ηλεκτρονικό υπολογιστή μέσα στην τάξη. Έκτη τάξη στο 2^ο Δημοτικό στα Ψαχνά. Με μία κάρτα τον συνδέαμε και με μία 32άρα τηλεόραση. Τρεις τάξεις πιο μακριά ήταν η αίθουσα υπολογιστών  από την οποία είχαμε τραβήξει και μια γραμμή internet.
Ήταν κάτι καινούριο αυτή η ιστορία και για μένα και για τα παιδιά. Εγώ είχα ήδη αλλάξει τρεις υπολογιστές. Ο πρώτος για να καταλάβετε ήταν ο θρυλικός Amstrad 6128, ένα μηχανάκι που δεν είχε καν dos, αλλά ένα δικό του λειτουργικό το CP/M. Άλλες εποχές. Είχαμε λοιπόν υπολογιστή. Τους έδειχνα video, κάναμε ασκήσεις στα μαθήματα, τον χρησιμοποιούσαμε αρκετά. Για να τους δελεάσω,
πέρα από τα μαθήματα, όταν μου ζητούσαν τους έγραφα στο σπίτι «μαϊμού» dvd με παιδικές ταινίες αλλά και cd με τραγούδια. Όσοι είχαν υπολογιστή, έφερναν μαζί τους φλασάκια τα οποία τα άφηναν  στη σειρά για να τους περνάω τα αρχεία ή τα video στο διάλειμμα. Στην αρχή πάντα είχαν δύο τρεις υπολογιστή. Μέχρι να τελειώσει η σχολική χρονιά είχαν όλοι ή σχεδόν όλοι.
Αυτή η φάμπρικα που ξεκίνησε στο δεύτερο δημοτικό, συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια μέχρι που συνταξιοδοτήθηκα. Στην Τριάδα πια, ύστερα από μερικά χρόνια, είχαμε κι εκεί υπολογιστή πολύ πιο γρήγορο και με 42άρα οθόνη αυτή τη φορά. Προς τα μέσα της χρονιάς είχαν όλοι ηλεκτρονικό υπολογιστή εκτός από έναν. Ας τον πούμε Γιώργο χάριν της κουβέντας. Ο Γιώργος λοιπόν στενοχωριόταν κι εγώ τον καταλάβαινα. Η αλήθεια είναι ότι ήταν λιγάκι διάολος. Μια μέρα λοιπόν του λέω, μπροστά στα παιδιά για να έχω μάρτυρες. «Γιώργο, θα κάνουμε μια συμφωνία μεταξύ μας. Σαν άντρες. Εγώ θα πιάσω τον πατέρα σου να σου πάρει υπολογιστή, αλλά κι εσύ από δω και πέρα θα είσαι αρνί μέσα στην τάξη. Είσαι;» Αφού συμφωνήσαμε έπιασα τον πατέρα του και σύντομα είχε ένα λάπτοπ και γελάγανε και τ’ αυτιά του.
Ο Δημήτρης, ο διευθυντής του σχολείου, ο φίλος μου ο Δημήτρης, περνούσε πότε  πότε από την τάξη και μας έβλεπε. Σε μια περαντζάδα του λοιπόν ρωτάει το Γιώργο: «Γιώργο, πώς τα πας;» Και απαντάω εγώ, «Ο Γιώργος, το καλύτερο παιδί, μίλα ρε, μίλα…»
«Μπεεε!»

Σ.Π.Παπασηφάκης