Μανάδες και ...μανάδες

Μανάδες και …μανάδες

Το Σεπτέμβρη του 13 έγινε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από οπαδό της Χρυσής Αυγής. Το
γεγονός αυτό καταδικάστηκε απ’ όλη την Ελλάδα, βρέθηκε ο δολοφόνος και πέρασε -προσωρινά- στο περιθώριο ολόκληρο το ακροδεξιό αυτό μόρφωμα.

Η μητέρα του δολοφονημένου έκανε αγώνα για τη δικαίωση του γιου της και μέσα απ’ όλα τα ….μέσα της δόθηκε η δυνατότητα να εκφράσει  τις απόψεις της. Σύμπασα η Ελλάδα εξέφρασε ποικιλοτρόπως με τη σειρά της τη συμπαράστασή της και η μάνα αυτή έγινε κατά ένα τρόπο ένα πολιτικό πρόσωπο και ένα σημείο αναφοράς. Αυτό καταδεικνύει προφανώς και η εκφρασμένη πρόθεση του δανδή προέδρου του ΜΕΡΑ 25, του Γιάννη Βαρουφάκη, να την προτείνει -βλακωδώς- για πρόεδρο της δημοκρατίας.

Ως εδώ τα πράγματα πάνε καλά ή σχεδόν καλά. Λίγο αργότερα όμως, μια ομάδα ανθρώπων, αποφάσισε ως αντίποινα, να σκοτώσει έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, δύο χρυσαυγίτες, το Γιώργο Φουντούλη και το Μανόλη Καπελώνη και να στείλει σοβαρά τραυματισμένο έναν ακόμη στο νοσοκομείο. Οι δολοφόνοι αυτών των ανθρώπων δε βρέθηκαν ποτέ. Τα ΜΜΕ δεν έδωσαν την απαιτούμενη σημασία στο γεγονός. Αναρωτηθείτε για λίγο, γιατί ενώ όλοι γνωρίζετε το όνομα του Παύλου Φύσσα και της μάνας του, αγνοείτε παντελώς το όνομα των δύο παραπάνω αναφερόμενων νεκρών; Η πολιτική τους τοποθέτηση δε μπορεί από μόνη της να αθωώσει τους δολοφόνους. Η φωνή αυτών των μανάδων, γιατί προφανώς έχουν κι αυτές φωνή, δεν ακούστηκε ποτέ. Πνίγηκε στη θάλασσα της αδιαφορίας.

Είμαι εκ πεποιθήσεως αριστερός. Ανέκαθεν. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν επιτρέπω όμως στην πολιτική μου πεποίθηση, να συσκοτίζει τον εγκέφαλό μου και να μετρώ τα πράγματα με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Χειρότερος από έναν απολίτικο είναι ένας μονολιθικά πολιτικοποιημένος. Η δολοφονία είναι δολοφονία. Σε ένα ευνομούμενο κράτος, κανένας δεν παίρνει το νόμο στα χέρια του. Υπάρχει η δικαιοσύνη γι’ αυτό. Αν δουλεύει σωστά. Απ’ όλη αυτή την ιστορία αναδύονται κάποια ερωτήματα.

Τα δύο αυτά νεαρά άτομα δεν είχαν μανάδες; Γιατί αυτές οι μανάδες θα πρέπει να κρύβονται; Γιατί η δικαιοσύνη δεν επέδειξε την ίδια σπουδή στην ανακάλυψη των ενόχων; Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αποκλείσει μια μάνα από το δίκιο, σφαλίζοντας την πόρτα της δικαιοσύνης. Γιατί σιώπησαν τα ΜΜΕ; Δεν πουλούσε ως θέμα η δολοφονία δύο ακροδεξιών;

Δεν κάνουμε τα ίδια για τα οποία κατηγορούμε τους άλλους, γιατί γινόμαστε σαν κι αυτούς. Δεν δείχνουμε τη βρομιά με βρόμικο δάκτυλο.

Σ.Π.Παπασηφάκης