Ο αγάς του Μοχού. Σκηνές από σχολικό θέατρο.

 

Ο αγάς του Μοχού
Σκηνές από σχολικό θέατρο
 
Πάνω από δεκαπέντε χρόνια από τα τριάντα τόσα που εργάστηκα ως δάσκαλος είχα έκτη. Εκείνη τη
χρονιά, αλλά και άλλες τινές, η τάξη μου είχε αναλάβει την ευθύνη να παρουσιάσει ένα θεατρικό στη γιορτή της 25ης Μαρτίου.
Αποφάσισα να ανεβάσουμε μία κωμωδία τούτη τη φορά. Να διασκευάσω ένα διήγημα του Ιωάννη Κονδυλάκη «το κακό συναπάντημα». Όποτε το διάβαζα με έκανε να γελώ με την αφέλεια των χαρακτήρων του, που μπορούσαν να αστειεύονται ακόμη και όταν η σπάθα κρεμόταν πάνω από την κεφαλή τους.
Όλες τις διακοπές των Χριστουγέννων το παίδευα και κατά το τέλος του Γενάρη αποφάσισα να μοιράσω τους ρόλους και να ξεκινήσουμε τις πρόβες. Τους μαθητές μου τους ήξερα πια από την καλή κι από την ανάποδη. Έτσι δε χρειάστηκε να σκεφτώ και πολύ. Μια μαθήτρια, που σου λέει σε κάθε διάλειμμα, τι κάνει ο ένας και τι κάνει ο άλλος, μπορεί κάλλιστα να παίξει το ρόλο μιας κουτσομπόλας. Ένας μαθητής, που τονε τσιμπά για πρώτη φορά η καρδιά για μια συμμαθήτριά του κι όλο θέλει να βρίσκεται κοντά της, δίχως να ξέρει το γιατί, μπορεί κάλλιστα, όσο κι αν ντρέπεται,  να κάνει τον άντρα της επί σκηνής.
Τα είχα λοιπόν σοδιάσει μια χαρά μέσα στο μυαλό μου. Έδωσα τα κείμενα και ξεκίνησα να μοιράζω τους ρόλους. Έφτασε η ώρα να δώσω το ρόλο του τούρκου αγά του Μοχού. Του Μόχογλου. Τον πρότεινα στο Νίκο, ένα μαθητή που πρόκοψε στη ζωή του γιατί πάνω απ' όλα ήταν πολύ καλό παιδί. Όποτε με βλέπει, ακόμα και σήμερα, μου φέρεται πολύ ευγενικά. Εξίσου ευγενικά όμως και τότε αρνήθηκε το ρόλο. Κύριε, μου είπε, δεν θέλω να παίξω τον τούρκο.
Στο διάλειμμα τον βρήκα και του πρότεινα να περπατήσουμε για λίγο μαζί στο προαύλιο όπου εκτυλίχθηκε η παρακάτω στιχομυθία.
-Να σε ρωτήσω κάτι, του λέω.
-Ναι, κύριε.
-Σε ένα θεατρικό παίζουνε δύο νέες και όμορφες. Η μία παίζει το ρόλο μίας νέας και όμορφης και η άλλη μιας γριάς και άσχημης. Ποια έχει τον πιο δύσκολο ρόλο;
-Η γριά, μου λέει δίχως δισταγμό.
-Αν παίξουν και οι δύο καλά, ποια θα καταξιωθεί περισσότερο στα μάτια των θεατών;
-Η γριά, μου ξαναλέει αβίαστα.
-Κι αν παίξουν δύο άντρες κι ο ένας κάνει ένα γενναίο έλληνα κι ο άλλος ένα σκληρό τούρκο, ποιος έχει τον πιο δύσκολο ρόλο;
-Ο τούρκος, μου λέει δίχως να το σκεφτεί.
-Κι αν παίξουν και οι δύο καλά, ποιος θα έχει φέρει σε πέρας το δυσκολότερο ρόλο;
-Ο τούρκος.
-Ε! για το ρόλο του τούρκου, θέλω έναν ηθοποιό που να έχει... Και του είπα τι πρέπει να έχει.
 
Την άλλη μέρα το πρωί με περίμενε στην είσοδο του σχολείου. Κύριε, μου είπε, θα παίξω στο θεατρικό τον τούρκο. Και εννοείται ότι την ημέρα της παράστασης ήταν πολύ καλός. «Το κακό συναπάντημα», η διασκευή μου στο διήγημα του Ιωάννη Κονδυλάκη, έχει πάνω από τριάντα χιλιάδες κατεβάσματα στο internet. Είκοσι τρεις χιλιάδες έχει μόνο στο e-selides. Έχει ανέβει σε πάμπολα δημοτικά και γυμνάσια στην Ελλάδα και σε ελληνόφωνα στη Γερμανία, στην Αμερική, στον Καναδά και αλλού. Και ...ο Νίκος, ο Νίκος μου, είναι σήμερα ένας άριστος γυμναστής. Και μπορεί με τη σειρά του να μοιράζει  ρόλους.

Σ.Π.Παπασηφάκης