Κανάλι 29

 

Κανάλι 29

Το άτομο είναι μονάδα,

δεν είναι κομμάτι του κόμματος.

Μαξ Στίρνερ, Ο μοναδικός και το δικό του,

σελ. 58, μετάφρ. Αλ. Παπαθανασοπούλου

εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, 1978.

 

Τον καιρό εκείνο κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ. Ο κόσμος ζούσε σε μια περίοδο ευδαιμονίας.
Τίποτα δε φανέρωνε τις χαλεπές μέρες που θα ακολουθούσαν. Στο τηλεοπτικό τοπίο είχαν εμφανιστεί καινούρια κανάλια όπως το MEGA και ο ANT1 και οι τηλεθεατές σκόρπισαν, αφού είχαν πια την ευκαιρία περισσότερων επιλογών.  Ένα από τα κανάλια που ξεπήδησε τότε, το τρίτο κατά σειρά, ήταν και το Κανάλι 29, αυτό της Αυριανής που, με άλλα αφεντικά, έγινε STAR στις μέρες μας. Το κανάλι αυτό το παρακολουθούσε αρκετός κόσμος, κυρίως όσοι ήταν φανατικοί με το κυβερνών κόμμα και μετέπειτα αντιπολίτευση, με το ΠΑΣΟΚ.
Ένας γεράκος μαζί με τη γυναίκα του ζούσαν στο συνοικισμό και είχαν μία τηλεόραση από τις παλιές. Έπιανε τα κανάλια με πατητά κουμπιά και δίπλα από το καθένα, είχε ένα ροδάκι - ποτενσιόμετρο με το οποίο τα συντόνιζες. Η τηλεόρασή τους ήταν πάντα συντονισμένη στο συγκεκριμένο κανάλι, το οποίο παρακολουθούσαν ανελλιπώς. Μα θες βαρέθηκαν, θες άκουσαν από τους άλλους για την πληθώρα των εκπομπών που απαρνιούνται, αποφάσισαν ύστερα από καιρό, να βάλουν και τα άλλα κανάλια μέσα στις επιλογές τους. Κάποιος τους σφύριξε ότι ο δάσκαλος έχει σπουδάσει και ηλεκτρονικά κι έτσι με φώναξαν να ρυθμίσω εκ νέου τα κανάλια. Πήγα λοιπόν δίχως κανένα εργαλείο, αφού γνώριζα ότι αρκούσε να γυρίσω λίγο τα ροδάκια. Γυρίζω το πρώτο, Κανάλι 29, συνεχίζω να γυρίζω, Κανάλι 29. Προχωράω στο δεύτερο κουμπί, γυρίζω, Κανάλι 29, ....Κανάλι 29,... στο τελευταίο κουμπί,.....Κανάλι 29. Η περιέργειά μου είχε φτάσει στο ζενίθ. Πήγα στο σπίτι, πήρα τα εργαλεία και άνοιξα την τηλεόραση από πίσω. Εκεί είδα το τιούνερ από κοντά. Τα ποτενσιόμετρα είχαν σκουριάσει από την αχρηστία σε όλη την κυκλική διαδρομή τους, εκτός από κει που «πατούσε» το Κανάλι 29. Το λάδι της Singer που κλήθηκε να διορθώσει το πρόβλημα, δεν έκανε τίποτε, αφού πλέον δε διορθωνόταν. Η αχρηστία, όπως και η πολλή χρήση χαλάνε το ίδιο τα πράγματα. Έκλεισα την τηλεόραση, βεβαιώνοντάς τους ότι θα πρέπει να αγοράσουν καινούρια, αν θέλουν να επεκτείνουν τους τηλεοπτικούς τους ορίζοντες κι έφυγα.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από έναν «κολλημένο» άνθρωπο. Και οι πιο πάνω αναφερόμενοι γερούληδες δικαιολογούνται ως ένα σημείο. Που καιρός ν' ανοίξουν και κανένα βιβλίο, αφού μεγάλωσαν μέσα στην κατοχή, όπου κύριο μέλημά τους ήταν η επιβίωση και όχι το διάβασμα. Βέβαια, η Αλεξάνδρα, η γιαγιά της γυναίκας μου, διάβαζε στα ογδόντα έξι της Τρότσκιν, ο οποίος λογίζεται ως ο πλέον δυσνόητος από τους θεωρητικούς της Οκτωβριανής Επανάστασης, μα αυτή, η Αλεξάνδρα, ήταν η εξαίρεση, ήταν μία κατηγορία από μόνη της.
Υπάρχουν όμως και σήμερα αρκετοί «κολλημένοι», σήμερα, που κάθε άνθρωπος, σε οποιοδήποτε σημείο της ζωής του, μπορεί ακόμη και έξω από σχολές, έξω από δομημένα προγράμματα σπουδών, να διευρύνει τις γνώσεις του, αρκεί να το θέλει.  Όσο περισσότερο μορφώνεται κάποιος, τόσο ίσως καταλαβαίνει, ότι είναι μία μονάδα, δεν είναι κομμάτι του κόμματος. Εκεί, μακριά, στην Αργεντική, μαρκάρουν με ένα πυρωμένο σίδερο τα γελάδια για να ξέρουν σε ποιον κύριο ανήκουν.
Σε κάθε ευνομούμενο κράτος, δίνουμε σε ένα κόμμα τη συγκατάθεσή μας να μας κυβερνήσει για ένα διάστημα, δίνουμε την συγκατάθεσή  μας σε ότι κάνουν, ή σιωπούμε αν δεν είμαστε μέσα σε κείνους που την έδωσαν, υπακούοντας στο δίκαιο της πλειοψηφίας, έστω και αν την πλειοψηφία αυτή ή ένα μέρος της τουλάχιστον, την απαρτίζει ένα σύνολο από τους παραπάνω γερούληδες. Ως μέλος όμως του κυρίαρχου λαού, όσο αδύναμη επίδραση και να μπορεί να έχει η φωνή μου, είμαι υποχρεωμένος να γκαρίζω, όταν πιστεύω ότι οι διοικούντες αρμενίζουνε στραβά ή ότι με τις πράξεις ή την απραξία τους υποδαυλίζουν την κατακτημένη ελευθερία μου.
Σ.Π.Παπασηφάκης