Ο Άγιος Βαλεντίνος και οι ...ανέραστοι

 

Ο Άγιος Βαλεντίνος και οι ...ανέραστοι

  

Ενός λεπτού σιγή 

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας

κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,

έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,

ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,

 

κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,  

έστω και  μια φορά;

είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή

για τους απεγνωσμένους;

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος. Ποιήματα1949-1970

Διαγώνιος. Σελ 57

 

Η δεκάτη τετάρτη Φεβρουαρίου ζυγώνει. Οι σταθμοί στο ράδιο αφιερώνουν τραγούδια στους απανταχού ερωτευμένους ή στους δηλώνοντες κάτι τέτοιο. Τα ανθοπωλεία κάνουν χρυσές δουλειές και οι μαγαζάτορες τρίβουν από ικανοποίηση τα χέρια τους. Τα καταστήματα στολίστηκαν ανάλογα, πελώριες κόκκινες φλέγουσες καρδιές μοστράρουν στις προθήκες, τεράστιες αφίσες υπενθυμίζουν στους αμελείς ή στους βραδυπορούντες ότι η γιορτή των ερωτευμένων εζύγωσε.  

Τα ζευγαράκια κείνη τη μέρα αυξάνουν τη δόση στο ερωτικό αστραποβόλημα των ματιών τους και αλληλοκοιτάζονται λιγωμένα παίρνοντας μέρος στη γενική μέθεξη. Τώρα δεν είναι ότι όλοι ξαφνικά αγάπησαν μέχρι δακρύων το νέο και ξενοφερμένο μας άγιο, απλά κάποιος έριξε την ιδέα, μερικοί

διαδίδουν ότι ήταν ανθοπώλης ή ζαχαροπλάστης και οι άλλοι,  επειδή δεν ήξεραν και το ποιόν αυτού που το πρωτόπε,  έσπευσαν να προσηλυτισθούν. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ευχαριστημένες ή λιγότερο ευχαριστημένες γυναίκες, κάποιοι άντρες απολαμβάνουν τα αποτελέσματα των δωρεών τους, άλλοι αιμοδοτούν τις ελπίδες τους κι άλλοι απλώς κοιτάζουν με λύπηση τα λαβωμένα τους πορτοφόλια.

Σε κάθε περίπτωση, ως αποτέλεσμα, διεξάγεται μία μάχη η οποία καταλήγει στα σεντόνια. Πολλοί την έχουν δει ότι είναι μέλη καταδρομικής ομάδας, εφαρμόζοντας το χτύπα και φεύγα, αλλάζοντας το ταίρι τους σαν τα πουκάμισα. Άλλοι πάλι μένουν πιστοί σ' αυτήν ή σ' αυτόν που αγάπησαν, μεγαλώνουν, ως έχουν χρέος, μαζί του γιατί γι' αυτούς αγάπη σημαίνει νέα χάδια και όχι καινούρια αντικείμενα χαδιών.

Τί γίνεται όμως με κείνους που καμιά γυναίκα δεν τους προσέχει, τι γίνεται με κείνες που κανείς δεν εθαύμασε τα κάλλη τους; Τι γίνεται με κείνους που δεν έχουν στην κατοχή τους «τη συστατική εκ Θεού επιστολή»; Τους αμύρωτους της μοίρας.

Άγιε Βαλεντίνε, αν με ακούς, γίνε ο προστάτης όλων αυτών. Οι άλλοι δεν σε έχουν καμία ανάγκη. Γι' αυτούς κάθε μέρα είναι γιορτή, γιορτάζουν μέσα στα δάση, στα ποτάμια, στη χλόη, μέσα κι έξω απ' τα σπίτια τους... Φρόντισε αν μπορείς τους ανέραστους, τους ακόλαστους, τους αδαείς. Δεν είναι ανάγκη πάνω στον καθημερινό Πόνο τους, να προσθέτουμε μία ημέρα ανώτερου Πόνου!

Σ.Π.Παπασηφάκης