Η άνοιξη της ραδιοφωνίας

Η άνοιξη της ραδιοφωνίας

Η άνοιξη της ελεύθερης ραδιοφωνίας όπως ονομάσθηκε τότε, σηματοδοτήθηκε από τη

λειτουργία και εκπομπή του πρώτου ραδιοφωνικού σταθμού που δεν ήταν κρατικός, του «Αθήνα 9.84», που πρωταγωνίστησε στην πολιτική και κοινωνική ζωή της πρωτεύουσας για μεγάλο διάστημα. Ο σταθμός αυτός δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του τότε δημάρχου Μιλτιάδη Έβερτ και εξέπεμψε για πρώτη φορά στις 31 Μαΐου του 1987.

Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει στις περισσότερες των περιπτώσεων, ακολούθησαν πολλοί σταθμοί το παράδειγμά του, δίχως να υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο το οποίο θα διέπει τη λειτουργία τους.

Πρώτα λοιπόν ήρθε η «άνοιξη». Τη δεχτήκαμε με χαρά. Την περιμέναμε άλλωστε. Την είχαμε φανταστεί μέσα στην παγερή ακινησία του χειμώνα. Η άνοιξη της ραδιοφωνίας. Την είπαμε ελεύθερη, πρώτο λάθος για το οποίο θα μετανιώναμε μετά. Όπως όμως συμβαίνει με τους αθλητές του στίβου, των εξήντα μέτρων για παράδειγμα, που ενώ είναι κανονισμένη η απόσταση που θα διανύσουν και γνωστό το τέρμα, ποτέ δε σταματούν σ’ αυτό, που είναι άλλωστε και ο σκοπός τους, μα προχωρούν και κουτουλάνε στα προστατευτικά, έτσι και στο ραδιόφωνο, πέρασαν με γρήγορο ρυθμό από το  σημείο στο οποίο έπρεπε να παραμείνουν και …χάθηκαν.

Στην αρχή δημιουργήθηκαν οι σταρ του είδους. Το κασέ των παραγωγών αυτών ήταν υψηλό και με την πρώτη ευκαιρία εγκατέλειπαν τον 9.84 για τον TOP FM και τον TOP FM για τον Αντένα, παρασύροντας μαζί τους και όσους τους ακολουθούσαν πιστά. Μιλάμε για τους άντρες. Οι γυναίκες που έκαναν πρόγραμμα εκεί ανάμεσα στις πέντε με εφτά ήταν ακόμη χειρότερες. Δε δίστασαν, κάποιες από αυτές, να εισάγουν ακόμη και την υποψία του σεξ μέσα στις εκπομπές τους. Μιλούσαν λες και μόλις είχαν σηκωθεί από το κρεβάτι και η ερωτική μέθεξη δεν τις είχε εγκαταλείψει ακόμη. Εκτός από τα αστέρια των μεγάλων σταθμών ξεπήδησαν και τα αστεράκια από το «Ράδιο Κάτω Πετράλωνα» ή το «Ράδιο Κιούρκα».

Στην πρωινή ζώνη είχαμε τα μεγάλα ονόματα. Αυτό δηλαδή που γίνεται και τώρα καλή ώρα. Εκείνους τους δημοσιογράφους οι οποίοι λίγο ως πολύ καθόριζαν (και καθορίζουν) καθ’ υπόδειξη της ιδιοκτησίας το πολιτικό και το κοινωνικό προφίλ του σταθμού. Οι νοικοκυρές, κάπου ανάμεσα στο μπριάμ και στο Θησαυρό, έπαιρναν και κανένα τηλέφωνο. Α! τι ευτυχισμένες που ήταν, όταν άκουγαν τη φωνή τους στο ράδιο ή όταν τους μιλούσε ο παραγωγός μ’ αυτή την οικειότητα που σου δείχνουν οι πολιτικάντηδες λίγο πριν από τις εκλογές.

Πολλοί και τότε και τώρα δεν θα έπρεπε ούτε να δρασκελούν το κατώφλι του σταθμού. Κάθε φορά που τους άκουγα είχα την εντύπωση ότι συν τω χρόνω μειώνεται η διανοητική μου υπόσταση, φτάνοντας έως τα όρια του ιδιώτη. Δεν σας κρύβω ότι και τώρα ακόμη, όταν ακούω την Κουσελίμη για παράδειγμα  (τη βάζει η γυναίκα μου) και αρχίζει αυτές τις π……… με την εκμαίευση της αλήθειας του καθενός μου έρχεται να αυτοχαρακωθώ. 

Δε μπορούσα να καταλάβω τότε πώς εγώ έπρεπε να εργάζομαι τρία απογεύματα από τέσσερις έως πέντε ώρες το καθένα, για να παρουσιάζω στο Ράδιο Χαλκίδα μία ωριαία εκπομπή σχετική με το θέατρο, ενώ εκείνοι έκαναν μία τρίωρη εκπομπή κάθε πρωί, είχαν μία δύο απογευματινές και πήγαιναν και σε κάποια σχολή δημοσιογραφίας όπου εργάζονταν σαν καθηγητές. Τώρα ξέρω τι γίνεται. Κάθε ένα από τα ονόματα, έχουν πίσω τους τρία τέσσερα κοπέλια που τραβάνε το κουπί, ελπίζοντας ότι κάποτε θα γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη και θα παραδώσουν το κουπί σε άλλους κωπηλάτες.

Το ραδιόφωνο χρειάζεται αγάπη.  Πρέπει να ξαναγίνει ερασιτεχνικό με την πραγματική σημασία της λέξης. Να απαγκιστρωθεί από εκείνους οι οποίοι το χρησιμοποιούν για να περάσουν τη γραμμή τους ή από εκείνους που απλά κάνουν το καπρίτσιο τους και ασελγούν πάνω στη μνήμη του Ρούσσου Κούνδουρου. Ένα σωρό σταθμοί έχουν ξεπηδήσει, άλλοι τόσοι κλείνουν αφήνοντας τους εργαζόμενους στο δρόμο. Πολλοί εκπέμπουν χωρίς νόμιμη άδεια ενώ συχνά πέφτει η κύρια συχνότητά τους ή οι αρμονικές της πάνω σε κρατικούς ραδιοσταθμούς τους οποίους εμείς πληρώνουμε αλλά δεν ακούμε.

Η τηλεόραση και το internet έκλεψαν το ακροατήριο και το ραδιόφωνο έμεινε να μετρά τις πληγές του. Μόνο στο αυτοκίνητο το ακούμε πια. Από την άλλη αν είναι να γκρεμιστεί κάποιος πύργος, ας γκρεμιστεί αυτός που χτίστηκε στην άμμο. Η άνοιξη του ραδιοφώνου, που πολλοί πίστευαν ότι θα διαρκέσει αιώνια, πέρασε και ξανάρθε η βαρυχειμωνιά. Όσοι όμως μελετούν τα δρώμενα, ετοιμάζονται και οργανώνονται, γιατί γνωρίζουν ότι όλα αυτά κάνουν κύκλους και ότι όλα αυτά έχουν κάτι από τη μοίρα των εποχών που φεύγουν έχοντας τη βεβαιότητα ότι κάποτε θα ξανάρθουν.

Σ.Π.Παπασηφάκης