Μετά το άγγελμα
του θανάτου
το σπίτι γέμισε φωτογραφίες.
Κι οι αναμνήσεις έπιασαν
περισσότερο τόπο
στη ζωή,
απ’ ότι η ίδια η ζωή.
Την ημέρα, μόνο η
φιγούρα της μάνας
πηγαινοέρχεται
σα φάντασμα στ’ αδειανά
δωμάτια.
Τη νύχτα όμως,
όλοι κατεβαίνουν απ’ τα κάδρα
κι εκείνος χορεύει με πάθος
κρατώντας πότε-πότε το
χτυπημένο του πλευρό.
Σ.Π.Παπασηφάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου