A priori μάνα

Στο χείλος άφατου γκρεμού
αν βρεθώ μια μέρα κρεμασμένος,
κι αν είν’ της σωτηρίας μου η κλωστή
με μιας γυναίκας προθυμιά μόνο δεμένη
Όχι, θα πω
και θ’ αφεθώ να πέσω στο κενό.
Γιατί δεν ξέρω αν προλάβει
Το χαμόγελο της σωτηρίας μου,
πριν το στερνό το γδούπο να’ χει σβήσει.
Μόνο σε μια γυναίκα
Θα έτεινα τα χέρια a priori.
«Κείνη που δε διέψευσαν ποτέ
Όσες μαργαρίτες κι αν ρωτούσα».


Σ.Π.Παπασηφάκης              Ιούνιος 1989