Στη μνήμη Γιώργου Σφύρλα
Πολύ λίγοι τον ήξεραν. Περισσότεροι τον φοβόντουσαν. Κυρίως οι γείτονές του συνεπικουρούμενοι από τη σχέση που είχε με τα ναρκωτικά, σχέση που τους έκανε ν’ ανησυχούν για το απαραβίαστο των σπιτιών και της ησυχίας τους.
Το τελευταίο επεισόδιο, το οποίο συντάραξε τη γαλήνη του χωριού μας ήταν όταν έσπασε την κλειδωνιά από το παγκάρι και αφαίρεσε από μέσα το ιλιγγιώδες ποσό των τριών ευρώ. Απέναντι, την ίδια ώρα, σε απόσταση λίγων βημάτων, ήταν σύσσωμο το συμβούλιο της εκκλησίας προεξάρχοντος του παπά που έπιναν τον καφέ τους ύστερα από τον κάματο της ημέρας...
Τα χρήματα από το παγκάρι, το κυρίως ποσόν, τα είχαν αφαιρέσει μετά τη λειτουργία, ανοίγοντας με τα διπλά κλειδιά όπως ακριβώς κάνουν οι θησαυροφύλακες του βασιλιά της Αγγλίας. Αυτή η συνήθεια λέγεται ότι πρωτοπαρουσιάσθηκε εκ Θεού, όταν ευσεβείς επίτροποι πέρασαν και προσευχήθηκαν στην εκκλησία που είναι στην κοιλάδα των Τεμπών.
Ο μιαρός αυτός ο οποίος τόλμησε να βάλει στο χέρι τα χρήματα που πρέπει να πηγαίνουν σε άλλα χέρια καταγγέλθηκε στην αστυνομία. Έτσι, ύστερα από λίγο, ήρθε το περιπολικό και ένας ευτραφής αστυνομικός διεξήγαγε ενδελεχείς ελέγχους για να βρει που κατέληξαν τελικώς τα κλαπέντα. Άμα κλέβει ένας φτωχός πηγαίνει στη φυλακή, άμα κλέβει ένας δημόσιος υπάλληλος του κάνουν ΕΔΕ όπου τον κρίνουν συνάδελφοί του πρωτοκλέφτες και άμα κλέβουν υπουργοί κάνουν εξεταστικές επιτροπές όπου η αλήθεια χάνεται ανάμεσα στα διαφορετικά πορίσματα που βγάζει κάθε κόμμα που συμμετάσχει.
Η παρουσία του στο συνοικισμό πιότερο με απουσία έμοιαζε. Μερικές φορές καθόταν έξω από την πόρτα του σπιτιού του και άλλες, τις πιο πολλές, τον έβλεπες να ανεβαίνει την ανηφόρα προς το χωριό κρατώντας μια σακούλα νάιλον η οποία ποτέ δεν είχε πάνω από τρία πράγματα μέσα. Το σίγουρο είναι ότι τα αφεντικά δεν συναγωνίζονταν για το ποιος θα τον πρωτοπάρει στη δούλεψη του και ότι το καθημερινό τραπέζι δεν ήταν δεδομένο.
Η …εκκλησία μας έχει αλλάξει πολύ τελευταία. Η απαρχή αυτής της αλλαγής νομίζω ότι ήταν η τελετή των εγκαινίων, τελετή βυζαντινής μεγαλοπρέπειας κατά την οποία έλαβαν χώρα κοσμοϊστορικά γεγονότα αρκετά δημοφιλή αφού παρέστη ο ίδιος ο Μητροπολίτης και αρκετά δαπανηρά αφού πληρώσανε τα μαλλιά της κεφαλής μας. Οι πιστοί που κατάγονται από μεγάλη πόλη, λαχταράνε να πάνε να προσευχηθούν σε μια μικρή και λιτή εκκλησία, σαν εκείνες που περιγράφει ο Παπαδιαμάντης και οι πιστοί από το τελευταίο κουτσοχώρι, θέλουν να κάνουν την εκκλησία τους σαλόνι πολυτελείας. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η μπλε φωτεινή γιρλάντα που περιβάλλει το σταυρό πάνω από το καμπαναριό, ορατή το βράδυ ακόμη κι από τα Ψαχνά. Πληροφορίες οι οποίες αναφέρουν ότι θα τοποθετηθούν και ταμπέλες με νέον με εκείνους που τραγουδ.. που ψέλνουν συγνώμη κάθε Κυριακή προέρχονται από σκοτεινά κέντρα και κοινούς συκοφάντες.
Ο νεαρός κλέφτης δεν υπάρχει πια. Μας έκανε τη χάρη να μας απαλλάξει από την παρουσία του. Οι γείτονες και το παγκάρι μπορούν να ησυχάσουν. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η εκκλησία πρέπει να κάνει έργα που θ’ αρέσουν στους ανθρώπους ή στο Θεό; Αν αυτοί που την καθοδηγούν είναι άνθρωποι της εκκλησίας ή πρόεδροι εξωραϊστικού συλλόγου; Και τέλος αν οι κάτοικοι ενός χωριού, πρόσφυγες στην πλειονότητά τους, άνθρωποι κυνηγημένοι, δέχτηκαν τη λήθη που η πάροδος του χρόνου τους προσέφερε ή ανακάλυψαν το φάρμακο που τις τύψεις ναρκώνει;
Σ.Π.Παπασηφάκης
Πολύ λίγοι τον ήξεραν. Περισσότεροι τον φοβόντουσαν. Κυρίως οι γείτονές του συνεπικουρούμενοι από τη σχέση που είχε με τα ναρκωτικά, σχέση που τους έκανε ν’ ανησυχούν για το απαραβίαστο των σπιτιών και της ησυχίας τους.
Το τελευταίο επεισόδιο, το οποίο συντάραξε τη γαλήνη του χωριού μας ήταν όταν έσπασε την κλειδωνιά από το παγκάρι και αφαίρεσε από μέσα το ιλιγγιώδες ποσό των τριών ευρώ. Απέναντι, την ίδια ώρα, σε απόσταση λίγων βημάτων, ήταν σύσσωμο το συμβούλιο της εκκλησίας προεξάρχοντος του παπά που έπιναν τον καφέ τους ύστερα από τον κάματο της ημέρας...
Τα χρήματα από το παγκάρι, το κυρίως ποσόν, τα είχαν αφαιρέσει μετά τη λειτουργία, ανοίγοντας με τα διπλά κλειδιά όπως ακριβώς κάνουν οι θησαυροφύλακες του βασιλιά της Αγγλίας. Αυτή η συνήθεια λέγεται ότι πρωτοπαρουσιάσθηκε εκ Θεού, όταν ευσεβείς επίτροποι πέρασαν και προσευχήθηκαν στην εκκλησία που είναι στην κοιλάδα των Τεμπών.
Ο μιαρός αυτός ο οποίος τόλμησε να βάλει στο χέρι τα χρήματα που πρέπει να πηγαίνουν σε άλλα χέρια καταγγέλθηκε στην αστυνομία. Έτσι, ύστερα από λίγο, ήρθε το περιπολικό και ένας ευτραφής αστυνομικός διεξήγαγε ενδελεχείς ελέγχους για να βρει που κατέληξαν τελικώς τα κλαπέντα. Άμα κλέβει ένας φτωχός πηγαίνει στη φυλακή, άμα κλέβει ένας δημόσιος υπάλληλος του κάνουν ΕΔΕ όπου τον κρίνουν συνάδελφοί του πρωτοκλέφτες και άμα κλέβουν υπουργοί κάνουν εξεταστικές επιτροπές όπου η αλήθεια χάνεται ανάμεσα στα διαφορετικά πορίσματα που βγάζει κάθε κόμμα που συμμετάσχει.
Η παρουσία του στο συνοικισμό πιότερο με απουσία έμοιαζε. Μερικές φορές καθόταν έξω από την πόρτα του σπιτιού του και άλλες, τις πιο πολλές, τον έβλεπες να ανεβαίνει την ανηφόρα προς το χωριό κρατώντας μια σακούλα νάιλον η οποία ποτέ δεν είχε πάνω από τρία πράγματα μέσα. Το σίγουρο είναι ότι τα αφεντικά δεν συναγωνίζονταν για το ποιος θα τον πρωτοπάρει στη δούλεψη του και ότι το καθημερινό τραπέζι δεν ήταν δεδομένο.
Η …εκκλησία μας έχει αλλάξει πολύ τελευταία. Η απαρχή αυτής της αλλαγής νομίζω ότι ήταν η τελετή των εγκαινίων, τελετή βυζαντινής μεγαλοπρέπειας κατά την οποία έλαβαν χώρα κοσμοϊστορικά γεγονότα αρκετά δημοφιλή αφού παρέστη ο ίδιος ο Μητροπολίτης και αρκετά δαπανηρά αφού πληρώσανε τα μαλλιά της κεφαλής μας. Οι πιστοί που κατάγονται από μεγάλη πόλη, λαχταράνε να πάνε να προσευχηθούν σε μια μικρή και λιτή εκκλησία, σαν εκείνες που περιγράφει ο Παπαδιαμάντης και οι πιστοί από το τελευταίο κουτσοχώρι, θέλουν να κάνουν την εκκλησία τους σαλόνι πολυτελείας. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η μπλε φωτεινή γιρλάντα που περιβάλλει το σταυρό πάνω από το καμπαναριό, ορατή το βράδυ ακόμη κι από τα Ψαχνά. Πληροφορίες οι οποίες αναφέρουν ότι θα τοποθετηθούν και ταμπέλες με νέον με εκείνους που τραγουδ.. που ψέλνουν συγνώμη κάθε Κυριακή προέρχονται από σκοτεινά κέντρα και κοινούς συκοφάντες.
Ο νεαρός κλέφτης δεν υπάρχει πια. Μας έκανε τη χάρη να μας απαλλάξει από την παρουσία του. Οι γείτονες και το παγκάρι μπορούν να ησυχάσουν. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η εκκλησία πρέπει να κάνει έργα που θ’ αρέσουν στους ανθρώπους ή στο Θεό; Αν αυτοί που την καθοδηγούν είναι άνθρωποι της εκκλησίας ή πρόεδροι εξωραϊστικού συλλόγου; Και τέλος αν οι κάτοικοι ενός χωριού, πρόσφυγες στην πλειονότητά τους, άνθρωποι κυνηγημένοι, δέχτηκαν τη λήθη που η πάροδος του χρόνου τους προσέφερε ή ανακάλυψαν το φάρμακο που τις τύψεις ναρκώνει;
Σ.Π.Παπασηφάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου