Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός λύκος
Απ’ όλα τα παραμύθια πιο πολύ μ’ αρέσει η Κοκκινοσκουφίτσα. Μ’ αρέσει γιατί κάλλιστα θα
μπορούσε να γίνει ένα παραμύθι για μεγάλους. Στα χέρια ενός ντανταϊστή ή ενός συγγραφέα του παραλόγου η Κοκκινοσκουφίτσα δεν θα είναι τίποτε άλλο έξω από μία γυναίκα που βαρέθηκε τον ίσιο δρόμο. Αυτόν που στρώνει το διάβα του η κοινωνία, τα χρηστά ήθη και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Η σύγχρονη Κοκκινοσκουφίτσα αλλάζει τη ρότα της γιατί ένα καινούριο πάθος φούσκωσε στα στήθια της. Γιατί δεν ήθελε την Τετάρτη και την Παρασκευή να νηστέψει. Ορεγόταν τον κυνηγό ή έστω τον κακό λύκο. Και οι δυο θα της πρόσφεραν εξ’ ίσου την αλλαγή, πιο ραφιναρισμένη ο πρώτος, πιο άγρια και παθιασμένη ο άλλος. Λίγα γραμμάρια παρανομίας περισσότερο ή λιγότερο δε βλάφτουνε. Σημασία έχει αυτή καθ’ αυτή η παρανομία.
Ύστερα, ύστερα μπορούμε να λυπόμαστε τάχα μου τάχα μου που ξεστρατίσαμε, να λέμε πως ήταν λάθος μας που λοξοδρομήσαμε από τον ίσιο το δρόμο, που πέσαμε στα δόκανα του κυνηγού ή στο στόμα του λύκου. Μα όταν τα βράδια οι ώρες χτυπούν μονότονα τα δόρατά τους, λαχταράμε ν’ ακούσουμε ανάμεσά τους του κυνηγού το όπλο ή του λύκου το ουρλιαχτό.
Σ.Π.Παπασηφάκης
Απ’ όλα τα παραμύθια πιο πολύ μ’ αρέσει η Κοκκινοσκουφίτσα. Μ’ αρέσει γιατί κάλλιστα θα
Ύστερα, ύστερα μπορούμε να λυπόμαστε τάχα μου τάχα μου που ξεστρατίσαμε, να λέμε πως ήταν λάθος μας που λοξοδρομήσαμε από τον ίσιο το δρόμο, που πέσαμε στα δόκανα του κυνηγού ή στο στόμα του λύκου. Μα όταν τα βράδια οι ώρες χτυπούν μονότονα τα δόρατά τους, λαχταράμε ν’ ακούσουμε ανάμεσά τους του κυνηγού το όπλο ή του λύκου το ουρλιαχτό.
Σ.Π.Παπασηφάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου